Familiebedrijf Van ’t Hek biedt werknemers taalles aan
Laaggeletterdheid op de werkvloer? Het komt vaker voor dan je denkt. Meer dan 1,8 miljoen mensen in Nederland hebben moeite met lezen, schrijven of rekenen. Hen Haster, kraanmachinist bij Van ’t Hek is één van hen. ‘Appen? Kan ik niet, dat zeg ik eerlijk.’ Maar daar gaat nu verandering in komen. Zo pakt deze werkgever dat aan.
‘Weet je hoe oud ik was toen ik van de lagere school kwam? 15: ik ben een paar keer blijven zitten, ging altijd met mijn vader mee op de vrachtwagen. Ik kan heel slecht leren, weet je.’ Aan het woord de 55-jarige Hen Haster, kraanmachinist bij Van ’t Hek in Zuidoostbeemster. Het is een grote energieke vent. Stilzitten kan hij eigenlijk niet. Thuis ook niet. En een harde werker. Nooit te beroerd om een extra dienst of overuren te maken, vertelt hij. Maar lezen of schrijven? Dat moet je hem niet vragen. ‘Ik kan niet appen, dat zeg ik heel eerlijk. Ik lees de krant, maar dan denk ik vaak: ‘Wat staat er nou eigenlijk?’ Of ik zie woorden die er niet eens staan.’ Thuis doet zijn vrouw al het papier- en computerwerk. Vindt ze prima.
Een paar weken geleden kwam er een vraag van Karin Ippel van personeelszaken. Of hij belangstelling had voor een cursus Nederlands. ‘Dat was eigenlijk voor de buitenlandse jongens hier, maar ik heb me meteen opgegeven. Mijn vrouw zei ook: ‘Hen, dat moet je doen.’ Ik schaam me voor niemand.’
Een formulier was al een probleem
Dat was vroeger wel anders, toen kon Haster nog wel eens kwaad worden als iemand hem vroeg een formulier in te vullen. ‘Hou op met je gezeik, man en dan liep ik weg. Ik heb de hoorn wel eens op de haak gegooid, toen mijn chef vertelde dat ik de volgende dag een examen moest doen. Daar heb ik later wel m’n excuses voor aangeboden en hem verteld dat ik gewoon niet kan leren.’ Hij zwaait met z’n handen. ‘Er gaat hier boven iets mis.’ Hij is even stil. ‘Weet je, ik heb een rotjeugd gehad. Thuis kreeg ik ook altijd te horen dat ik niks kon. Nou, dat stemmetje blijf je lang horen.’
VCA-certificaat
Toch heeft de kraanmachinist de afgelopen jaren wel wat cursussen gevolgd. Dat moest nu eenmaal. Ook zijn VCA-certificaat (voluit: Veiligheid, Gezondheid en Milieu Checklist Aannemers) heeft hij met pijn en moeite gehaald. ‘Avonden heb ik zitten leren tot ik er pijn van in m’n kop kreeg en dan zakte ik nog. Ik weet niet wat dat is. Maar uiteindelijk heb ik het gehaald.’ Of zijn laaggeletterdheid hem in zijn werk in de weg heeft gestaan? ‘Nou, ik heb voor het bedrijf ook in Brazilië en Congo gezeten, zonder kennis van enige vreemde taal. Ik red me wel. Je leert er ook mee om te gaan hè.’
Hij weet dat er veel meer mensen zijn – ook binnen het bedrijf – die moeite hebben met taal. ‘Zij durven zo’n cursus niet te doen, ze schamen zich. Dat is het ergste. Maar waarom zou je je schamen? Ik vind het heel goed van Van ’t Hek dat ze dit aanbieden. Ze zorgen hier goed voor hun mensen, dat is iets wat zeker is. Er is hier ook een collega van bijna 40 die niet kan autorijden. Hij gaat nu z’n rijbewijs halen. Dat hebben ze hier ook geregeld, mooi toch? ’t Geeft zo’n jongen ook weer zelfvertrouwen.’